Ruim 2 weken geleden hebben we Carmen opgehaald.
Zeer snel kwamen er mensen kijken of Carmen het geschikte maatje voor hun ezel Olleke was.
Olleke had onlangs zijn maatje verloren.
Carmen was voorzichtig naar hun toegekomen om een knuffel te halen.
En ja, vonden zij, dit mag het nieuwe maatje voor Olleke worden. Natuurlijk ook even spannend wat Olleke ervan gaat vinden.

Afgelopen dinsdag was het zover en mocht Carmen weer de ezeltruck in.
Dit keer ging was vlotter dan toen we ze opgehaald hadden. Ze had wel zin in het nieuwe avontuur.
Na een flinke rit van het oosten naar het westen van het land, kwamen we rond 12 uur op de plek van bestemming.

Voorzichtig liep ze de ezeltruck uit. Even om haar heen kijken. Vlot liep ze mee naar de paddock waar Olleke verrast keek toen er een ezel binnen kwam lopen. Luid balkende werd kenbaar gemaakt dat ze welkom was. Maar ook wel een beetje spannend. Over het hek werd kennis gemaakt en toen samen in de paddock. Even aftasten en niet te opdringend liet Carmen weten.
Even rustig rond kijken, wilde Carmen. Maar Olleke wilde graag kennis maken. Na enige tijd ging Carmen aan de wilgentak
knabbelen en verder de weide verkennen. Olleke erachteraan. Zo van; waar ga jij heen.

Tegen de tijd dat wij de terugreis aanvaarden, liepen ze rustig in de paddock te knabbelen
aan de wilgentakken en de blaadjes op de grond.
Rustig wennen aan elkaar, dat duurt soms kort en soms duurt het wat langer. Maar meestal komt het goed.