Dinsdagochtend toen ik op de ezelopvang kwam stonden de trailer en auto al klaar. We liepen richting weide waar Diederik stond die er zoals altijd direct aan kwam. Knuffelen daar houdt Diederik van dus is hij er altijd direct als je de weide in stapt.
Diederik liep lief mee zo de trailer in dus we konden op pad.
Om bij de familie te komen moesten we over een smal onverhard pad. Aangezien de trailer tezamen met auto best lang is was dat toch even passen en meten. Net voor een scherpe bocht hebben we de familie even gebeld of we wel op het juiste pad zaten.
Dat was wel het geval dus vervolgden we onze weg.
Wat een prachtige omgeving! We stopten net voor de entree van de tuin want Joop had gezien dat we vanuit die positie net konden draaien om straks dezelfde weg weer terug te nemen.

Toen ik de trailerdeur opende liet Diederik even horen dat hij was gearriveerd. Ik stond precies naast hem dus mijn oren suisden….
Maar goed we waren er.
Diederik moest over een soort brug over een sloot daar moest hij even naar kijken maar kwam al snel tot de conclusie dat het veilig was en hij liep toch mee. De hond vond het allemaal super interessant en liep echt vlak achter Diederik.
Gelukkig is Diederik honden gewend en keek hij niet op of om. In de weide stond er een maatje op hem te wachten tezamen met twee ganzen.
De kennismaking ging super makkelijk, ze waren al snel dikke vrienden. Diederik voelde zich al direct op zijn gemak en rolde zich heerlijk in het zand.
Er was direct rust het leek wel of hij er al jaren woonde zo mooi om te zien.