Het was bijna  Pasen, heerlijk lente weer en onze ezels genoten van het heerlijke weer. Echt voorjaar.
En dan word je gebeld door een bezorgde ezeleigenaar die afscheid heeft moeten nemen van een van zijn ezels.

De eigenaar vertelde dat het begon met veel geluid, hard balken van een van de ezels waarop de hond ook aansloeg.
Echt verontrustend. Het was rond de middag en het geluid had veel weg van het eerste maandag alarm om 12 uur.
Het klonk alarmerend en toen de eigenaar In de weide aangekomen lag ezel Ida op het zachte gras en tilde haar hoofd nog 1 maal op. Net zo onverwachts als het lawaai ontstond was het ook weer stil in de weide.

Ida was in maart 2015 samen met Oda verhuisd naar deze plek en heeft daar samen met Oda genoten van het ezelleven.
Hiervoor hebben beide ezel dames gewoond bij een abdij.

De oude eigenaren zijn ondertussen op de hoogte gebracht van het verdrietige onverwachte nieuws.
Afscheid nemen van Ida en een nieuw maatje zoeken van Oda. Wordt vervolgd.

En dan, een paar dagen later post voor Stichting Ezelwelzijn.
Een enveloppe gevuld met een donatie. Van wie? Onbekend.
Dank u wel, anonieme gever of geefster.