Wegens allergie kregen wij het verzoek of het mogelijk is om ezels bij de Stichting te stallen. Uiteraard is dat mogelijk. Toen wij met onze trailer bij het desbetreffende gezin arriveerden werden wij verwelkomt door beide ezels d.m.v. een balkconcert. Onder het genot van heerlijke thee werden de adoptiepapieren in orde gemaakt.

Er was ons al gezegd dat de ezels nog nooit de weide uit geweest waren dus wij waren wel voorbereid, echter dat maakte de klus toch niet gemakkelijker. Eerst probeerden wij beide ezels tegelijk de weide uit te laten lopen maar wij zagen al spoedig dat dat een hopeloze zaak was. Wij besloten ons eerst te concentreren op wat wij dachten de makkelijkste.

De wereld na het ezelverblijf was toch wel heel erg spannend, vooral de bestrating direct na het hek die een beetje glom omdat het vochtig was.
Een zetje geven, lokken met snoepjes, op de ezel inpraten, niets mocht baten.  Wij probeerden van alles maar de benen gewoon stijf bleven staan. Toen wij het eigenlijk min of meer hadden opgegeven en besloten later met meerdere mensen terug te komen stapte de ezel opeens een stap naar voren en nog een en nog een zo achter een heerlijk snoepje aan. Snel het hek dicht gedaan maar na die paar stappen was er toch geen beweging meer in te krijgen.

De dame des huizes stelde voor om een buurman te vragen. Dat was een geniale zet. De buurman was er al heel snel. Het ging nog steeds niet van harte maar er zat weer beweging in. Inmiddels waren we al bijna bij de trailer. Je voelt hem al aankomen…… de trailer was uiteraard ook heel bijzonder. Uiteindelijk toch gelukt en op naar zijn maatje die nog steeds stilletjes in zijn veilige weiland stond. Zo alleen achterblijven vond hij toch niet helemaal geweldig dus besloot hij toch maar weliswaar onder protest mee te lopen. Toen ze uiteindelijk beide in de trailer stonden hebben we snel de deur gesloten en kon de familie afscheid nemen (niet echt afscheid want ze blijven immers adoptiegezin).

De terugweg verliep voorspoedig het was ook niet zo ver rijden voor ze. Aangekomen in Zwinderen moesten ze even om zich heen kijken maar liepen toch al spoedig rustig de trailer uit. Ook hier was de straat nat met vele plassen wat toch wel weer griezelig was. Ze liepen heel voorzichtig iedere keer een paar stappen achter de snoepjes aan. Het was lekker weer dus wat geeft het. Er was een hoop te zien voor ze. Vooral toen ze andere ezels zagen staan keken ze hun ogen uit. Aangekomen in de nieuwe wei liepen ze samen een rondje ze keken rustig om zich heen en besloten rustig zij aan zij te gaan grazen. Het was een hele leerzame dag voor ze.